Burak Berkay Akgül en sevilen Yaman Gülsoy sahnelerini yorumladı

Merhabalar, şimdi dizimizin Yaman sahnelerini hep beraber izleyeceğiz. Bakalım arka planda da neler olmuş? Hadi birlikte izleyelim. Yani şimdi bu sahne, genel olarak bence de çok duygusal, çok duygu yüklü bir sahne. Ve benim için en zor sahnelerden biriydi oynadığım. Özge'yle çok provasını da yaptığımız zamanlar olmuştu mekan dışında. Ama şunu hissediyorduk ikimiz de, o mekana gittiğimiz zaman her şey çok farklı olacak. Duygu durumlarımız yani sahne asla kafamızdaki hani tasarladığımız ya da düşündüğümüz gibi olmuyor çünkü o anki duygu gerçekten çok başka. Benim de oynamaktan çok uzak olduğum bir deneyimdi bu. Keza Özge için de öyle olabilir. Ve çok başka şeyler çıktı yani. Ben bu sahnenin nasıl başladığını ve nasıl bittiğini hiç hatırlamıyorum. Bir şeyler oldu o anda ve gitti, geçti zaman. Bu sahnede, özellikle Feraye'nin yüzüne bakamamak çok zor zaten. Nasıl bakabilsin insan yani. İnanılmaz engelleri olan bir sahne. Şu an bile zorlanıyorum düşünüyorum çünkü ve bu özellikle silahı alıp kendine benim göğsüme tuttuktan sonra Feraye'nin alıp o yere sıktığı sahnelerde falan koptuk yani. Ben Özge'ye bakıyorum gerçekten bir süre sonra, çektikten sonra Özge iyi mi diye bakıyorum. Çünkü o da çok iyi oynadı. Ve benim bir süre sonra Yaman'ı da düşünmeme gerek kalmadı bakıyorum yani, mahvolmuş bir insan var karşımda. Bu tarz sahnelerde karşınızdaki insanın gerçekten neler kattığı çok önemli. İlhan'la olan bu kavga sahnemizde, İlhan geldi prova öncesinde dedi ki, 'Bak kuzum tamam mı canını hiç acıtmayacağım.' dedi. 'Bak sadece bu tamam? Tamam? Rahatsız olursan bana söyle tamam?' Ben de dedim ki hiç merak etme. Dedim ki istediğini yap falan filan. Dünya tatlısı bir insan olduğu için. Ama baktım sahnede aldı yüzümüzü çat çat çat gidiyor. Ama çok güzel bir sahne oldu. Bazen sahnenin gerekliliklerini yapmak lazım. Ne kadar karşımızdaki insanı düşünsek de, oralar böyle o sahnenin heyecanıyla kontrolsüzlüğe doğru gidiyor. Hatta bu kontrolsüzlüğe en güzel örneklerden biri bu Feraye ile olan okul sahnemizde gerçekten ben camı kırarken elimi kestim. O da yine böyle çok duygu durumu Yaman'ın gittikçe yükseldiği ve zaten hatta çok komik ben arada görüyorum böyle paylaşımlardan. Ben her şeyi tekmelemeye başladım sınıf sandalyesi, araba, o, bu, şu falan. Nerede sandalye görürsem dayanamıyorum tekmeliyorum. Orada da yine böyle yükseldiğim bir sahnede tabi ki de biz önlemini alıyoruz onun. Elime bir şey verdiler böyle. Cama vurup kıracağım orayı. Ama şimdi bakmıyorum da cama. Ve orada çok yükseliyorum da Feraye'ye artık iyice benim patladığım bir yerdi. Geldim böyle bir vurdum dedim ki ah! Hissediyorum onu şu an dedim ki gitti el! Kanıyor ama dedim ki devam, devam, devam şu an devam ediyoruz. O sahneyi bitirdik öyle. Sonra Özge bir baktı oluk oluk kanıyor burası. Dedi ki ne yapıyorsun sen, bilmem ne. Aldık sonra hemen işte müdahale ettik. Durumu kurtardık tabi ama. Orada öyle ufak bir kaza yaşadık. Ama tabi ki de o acıda bana sahneyi oynamamda çok yardımcı oldu. Çünkü elim acıyor, canım acıyor… Öyle, o yüzden de devam ettik. Ama çok da güzel olduğunu düşünüyorum. Bu sürat sahneleri aşırı keyifliydi ya gerçekten. Buradan sonra bir İstanbul'a gidip o deniz havası almak, özgürce dolaşmak. Bir de mutlu sahneler çok başka oluyor şimdi ne olursa olsun. Özge'yle çektiğimiz bu flashback sahnelerinde de aşırı keyif alıyoruz. Kendimizi tamamen böyle serbest bırakıp, anın sahnenin keyfini çıkarmaya çalışıyoruz. Çok da keyifliymiş sürat teknesi kullanmak bu arada. Hayatımda ilk defa kullanmıştım. Çok güzeldi. Burada yine evet gördüğünüz üzere Feraye'ye abimle evlenme yapma, yapma diye bağırıyorum. Ve bilin bakalım ne yapıyorum? Bir şeyi tekmeliyorum. Oradaki hoparlörü tekmeledim. Çünkü dayanamıyorum bir şeyi tekmelemeden, durmadan. En sevdiğim şey sahnede bir şeyleri tekmelemek. Vallahi öyle denk geliyor yani o sırada hiç kurgulamıyorsunuz buna bakmıyorsunuz. Ama oradan oraya giderken, yani o anda ne varsa bilmiyorum. Denk geliyor vuruyorum böyle, bir şey oluyor. Sonra şey de düşünüyorum, ya bu acaba gerçek miydi? Ev sahibinin mi? Bizim sanat ekibimiz mi bunu getirdi? Ne olur buraya? Falan gibi düşünceler sonrasında geliyor ama. Ee ne yapalım? Yaman yapıyor bunları. Of! Gelinliği yırttığımız sahne. Evet Özge'nin yine kalbimizi parçaladığı bir sahne. Bu sahneyi gelinliği yırtmak çok ağır geldi bana. Kişisel olarak da. Ama zaten yaşadıkları şeyler genel olarak artık normal olmadığı ve başka bir yere doğru gittiği için bunu da oynamak zordu ve bu artık Yaman'ın gittikçe Feraye'yle ilgili kendi içinde bir uçuruma doğru gittiği anlar artık. Kayışın iyice koptuğu veya hep ya hiçe doğru gittiği anlardan biri bu sahne. Zaten sonunda da öyle diyorum. Aldığın her nefeste, attığın her adımda yanında olacağım diye. Ama zordu tabi. Bu sahneyi flashback kısımlarını İstanbul sahnelerini daha önce çekmiştik. Bütün o öncesini, bu sahnenin çaldığı Özge'yle beraber dans ettiğimiz işte o şarkıdaki kısımları ve onlardan sonra bunu oynamak ve orada müzikle de bunu yaptık. Biriyle beraber bu kadar, inanılmaz anılarınızın olduğu anlara şahit eden şarkı, koku, çok etkilidir. Onları hiç tahmin etmeyeceğiniz birileriyle beraber görmek çok zor, çok acayip. O yüzden Yaman'ın tepkilerini anlayabiliyorum. Ama bu sahnede de şey yani tam bir meydan okuma ve hani içimden de diyorum, 'Lan sen de ne adamsın ya. Yaptığın harekete bak olacak iş mi falan'. Ama bu da güzeldi bütün bu sıkıştırdığım sahnelerde keyiflendim daha açıkçası. Çünkü buna ihtiyacı vardı Yaman'ın. Buralarda da Yaman'ın artık kendini kaybettiğini görüyoruz. Başka şeylerle kafasını dağıtmaya çalıştığını ama hiçbir şeyin onun aslında kafasını dağıtamadığını çünkü kafasını dağıtanın zaten tam karşısında olan Feraye olduğunu gördüğümüz sahneler. Sahneler de böyleydi. Umarım siz de çok keyif almışsınızdır. Tekrardan görüşmek dileğiyle.